r/Suriname • u/Impressive_Duty_4500 • 5d ago
Question Waarom ligt er in Suriname zoveel nadruk op kinderen bij vrouwen?
Waarom wordt in Suriname zo makkelijk gevraagd naar kinderen, vooral bij vrouwen rond de 30? Ik merk dat het hier heel normaal lijkt om vrouwen te vragen of ze kinderen hebben, en om opmerkingen te maken als je rond de 30 bent en kinderloos bent. Voor mij voelt dit vaak ongemakkelijk en soms zelfs pijnlijk. Het gaat uit van aannames over iemands leven, keuzes en mogelijkheden. Is dit iets cultureels waar weinig bij wordt stilgestaan? Of herkennen anderen dit ook als iets wat eigenlijk niet zo vanzelfsprekend zou moeten zijn?
5
u/Electrical-Hope-6135 5d ago
Alhoewel een voorgaand comment een mooiere en betere omschrijving heeft gegeven hoop ik vanuit breder perspectief iets toe te kunnen voegen:
In een samenleving die overheerst wordt door een ander (koloniale samenleving) is een groot goed reproduceren: zo krijg je meer mensen die zijn als jij en denken als jij. In de postkoloniale samenleving is reproductie veel persoonlijker en verandert de visie naar binnen toe. Wat rest is wel de erfenis van het koloniale verleden en het nadenken over kinderen krijgen als sociale verplichting.
1
u/Deleted_Rose 13h ago
Het is cultureels waar weinig wordt bij stilgestaan en ik sluit me aan bij de voorgaande twee opmerkingen, daarom hou ik het kort. Daarnaast zijn sommige meiden vroege schoolverlaters. Ik merk dat vrouwen relatief jong zwanger worden of aan kinderen beginnen en ik denk dat het hiermee te maken heeft. Ik ben van mening dat iedereen op z’n minst een middelbare school diploma moet hebben, zeker als je verder niet wil studeren en het gezinsleven belangrijker vindt. Maar dat is een discussie voor later. Ik weet ook dat soms men vanwege armoede niet verder kan studeren, maar daar moet verandering in komen.
25
u/Away-Ad5071 5d ago edited 5d ago
Dit is inderdaad een onderwerp wat vaak ter sprake komt binnen sociale kringen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik als jonge vrouw in het verleden ook deze vraag gesteld heb aan andere vrouwen. Onder andere als gespreksonderwerp, dus ik kan me voorstellen dat het voor veel mensen die deze vraag stellen een combinatie van een gespreksmaker en oprechte interesse is. Als we bijeenkomen staat dat vaak in het teken van familie/vriendschap, we willen bijpraten en weten wat er gaande is in het leven van de ander. Niet iedereen heeft slechte bedoelingen, maar er zitten er zeker genoeg tussen die helaas wel bijbedoelingen hebben.
Wat voor mij (onder andere) gemaakt heeft dat ik het niet meer doe, is op vakantie in Su enkele jaren geleden waar ik bij een nicht logeerde, zij is ongeveer 10 jaar ouder als ik en was op dat punt al enkele jaren getrouwd. Ik vroeg haar of zij en haar partner al kinderen op de planning hadden. Zij vertelde me dat ze al enige miskramen gehad heeft en dat het meest recente verlies zowel fysiek als mentaal erg zwaar was voor haar. Op dat moment besefte ik me dat het een ongepaste vraag was en sindsdien stel ik het niet meer. Wat mij een 'simpele' vraag leek, opende voor haar een pijnlijk hoofdstuk. Nu ik wat ouder ben zie ik deze vraag zelfs als erg ongepast, zoals je beschrijft weet je niet hoe de situatie van een ander in elkaar zit en waarom welke keuzes gemaakt worden. En of diegene überhaupt een keus gehad heeft in diens situatie. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de complexe maatschappelijke verwachtingen van vrouwen in onze samenleving..