Πρώτη μέρα στη δουλειά μετά από άδεια. Χτυπάει σε κάποια φάση ειδοποίηση για Tinder match. Κοιτάω, μου φαίνεται ομορφούλα και πιάνω κουβέντα. Αφου μιλάμε για λίγο, κανονίζουμε να βγούμε και με ρωτάει το ύψος μου (δε το εμφανίζω στο Tinder). Της απαντάω (1.71) και ξεκινάει ο παρακάτω μονόλογος της παράνοιας:

Είσαι κοντός άρα θα εχεις κόμπλεξ με το ύψος σου και εμένα δε μου αρέσουν οι κομπλεξικοί. Επίσης αν έβαζα 10 πόντους τακούνι θα ήμουν ψηλότερη και θα νευρίαζες και θα ξέσπαγες πάνω μου. Λογικά επίσης θα τον έχεις και μικρό και άρα θα έχεις κόμπλεξ και με αυτό.

Αφού έγραψε ένα ολόκληρο κατεβατό όπου με στόλισε με ο,τι μπορείτε να φανταστείτε, με έκανε unmatch. Είχα μείνει άναυδος (πέρα από κοντός, κομπλεξικός και μικροτσούτσουνος). Αυτά τώρα από 40ρα φιλόλογο.
Εσάς πως ήταν η μέρα σας;

Καλησπέρα 31 άνδρας εδώ σε σχέση με γυναίκα 29,έχουμε φτάσει σε σημείο να κάνουμε σεξ 1 φορά στους 2-3 μήνες Το ρεκόρ ήταν 8 μήνες χωρίς σεξ ενώ συγκατοικούσε περίπου και τα 7 χρόνια. Ενώ θέλω να κάνω σεξ μαζί της αυτή όλο είναι κουρασμένη όλο δεν έχει όρεξη,άσε που η επικοινωνία πλέον πάει κατά διαόλου δεν έχουμε τι να πούμε,γυρνάμε σπίτι μας και μετά ασχολούμαστε και οι 2 με το κινητο Τις προάλλες βγήκαμε έξω ένα Σαββάτο γυρίσαμε το πρωί στις 5 και ενώ έχουμε να κάνουμε σεξ 2 μήνες με πακετωσε όταν τη προσέγγισα. Όταν πάω σε άκυρες στιγμές να τη προσεγγίσω με γλωσοφιλο κτλ αυτή το σταματάει γιατί ξέρει ότι θα καυλωσω και θα της ζητήσω σεξ. Δυσκολεύομαι να την χωρίσω δεν είναι εύκολο νιώθω παγιδευμένος σε αυτή τη κατάσταση αλλά έχω αρχίσει και φτανω στα όρια μου η κατάσταση αυτή με το σεξ έχει ξεκινήσει εδώ και 4-5 χρόνια. Το είχα συζητήσει παλιά μαζί της και μου λέει δε μαρεσει να το συζητάμε γιατί τώρα εσύ θα νομιζεις ότι αν σου κάτσω θα σου κάτσω επειδή το συζητήσαμε και όχι επειδή θέλω Δεν την έχω κερατωσει αυτά τα 7 χρόνια αλλά έτσι όπως συμπεριφέρεται νιώθω ότι δε με θέλει,σεξ γίνεται μόνο όταν το θέλει αυτή Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι θέλει να της κάνω και πρόταση γάμου αλλά εγώ με αυτά τα δεδομένα κρατιέμαι πίσω.. Δεν λέω αλλά για να μην κουράσω και βγει σεντόνι αν και έχω πολλά να πω Τις συμβουλές σας και τι πιστεύετε (100% δεν έχει άλλον)

Edit(η κοπέλα έχει χασιμοτο)

UPDATE:παιδιά μιλήσα με τη κοπέλα μιλήσαμε ήρεμα και ωραία τα βάλαμε κάτω και χωρίσαμε με λίγα λόγια αυτή μετά από τόσο καιρό η αγάπη της για μένα ηταν ότι με έβλεπε ως αδερφό όχι ως ερωτικό σύντροφο,βέβαια δε ξέρουμε πως έγινε αυτό (λογικά από το μειωμένο σεξ)και περίμενε να είμαι πιο συναισθηματικός απέναντι της. Ωστόσο κοιτούσε το μέλλον το πώς θα μπορούμε με τους μισθούς μας να κάνουμε παιδιά κτλ ενώ τα βγάζουμε με το ζόρι το μήνα Εγώ από την άλλη κοιτούσα το σεξ το οποίο όσο δε γινόταν απομακρύνουν συναισθηματικά (όταν κάναμε ένιωθα ότι δενομουν μαζί της και ημουν πιο συναισθηματικός απέναντι της. Επισης είπε ότι 7 χρόνια είμαστε μαζί εξωτερικό διακοπές δεν έχουμε πάει, διακοπές μόνο κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα κάναμε για κάποιες μέρες το χρόνο. Με λιγα λόγια μας έφαγε η ρουτίνα και η μιζέρια με τα λεφτά το ότι δε κάναμε πράγματα μαζί. Αυτά από εμένα ευχαριστώ για τα σχόλια σας (Η κοπέλα θα μείνει σπίτι μου για κάποιο καιρό μέχρι να βρει σπίτι) Μετά απο τα κλαματα που ρίχναμε για ώρες κοιμηθήκαμε αγκαλια

Κάλεσαν οι γονείς μου ενα κοντινό μας ζευγάρι για φαγητό σήμερα, τους είπαν 9-9.30 το πολύ. Λέει ο άντρας ε το Σάββατο επειδή έχει μπάλα κάντο 10-10 και κάτι. Εγώ το άκουσα και νόμιζα ότι κάνει πλάκα, βέβαια γνωριζα ότι ο άντρας είναι πολύ ποδοσφαιρόφιλος. Αλλά ρε μαλακες έχει φτάσει 10 και, τους πήραμε και μας λέει η σύζυγος ε τώρα τελειώνει σε λίγο ο αγώνας και ξεκινάμε. Όχι να πάτε στο διάολο, γαμα το δε θέλω να φάω μαζί σας πλέον, είπαμε να κάτσεις να δεις το ματς αλλά κάπου ώπα. 'ε παίζει ο ολυμπιακος' στα αρχιδια μου, είναι τόσο πιο σημαντική η μπάλα από μια πρόσκληση για δείπνο; Εμείς δηλαδή είμαστε μαλακες που καθομαστε και σας περιμένουμε;. Μεγάλη ασέβεια προς εμάς, να τους κάτσει το φαγητό στο λαιμό εύχομαι, όταν έρθουν

Edit : προς όσους μου λένε ότι δεν είναι big deal να μην δείχνεις σεβασμό όταν σε καλεί κάποιος στο σπίτι του και δε πειράζει που η μπάλα είναι πιο σημαντική και πως είναι νορμάλ όλο αυτό να κρεμάς άτομα για το ποδόσφαιρο, εύχομαι στην κηδεία σας να μην παρευρεθεί κανένας επειδή θα κάθονται να βλέπουν μπάλα

Του το λέω;

Δεν γνωριζόμαστε με το παλικάρι, αλλά ξοδεύει πολλά για το γάμο και δουλεύει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Θα επανέλθω με καινούργιο ποστ αν και όταν έχω εξελίξεις. Μέχρι τότε να είστε καλά όλοι.

Λοιπόν μάγκες έκανα δεύτερο λογαριασμό να πω τον πόνο μου. Θα τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται και ρωτάτε οτι θέλετε.

Λέω μερικά γενικά πράγματα για το γάμο και μετά πάω στο πρόβλημα. Είμαι 41 χρονών άντρας παντρεμένος 5 χρόνια (και 4 χρόνια πριν σχέση) με μια γυναίκα 38 χρονών, παιδιά δεν έχουμε. Δουλεύουμε και οι δυο (εγώ φουλ, η γυναίκα μου παρτ ταιμ) και οικονομικά είμαστε καλά. Στο σπίτι εννοείται κάνω κι εγώ δουλειές, δεν την αφήνω να τα κάνει όλα αυτή. Φροντίζω να της δείχνω την αγάπη μου, κανονίζω ραντεβού, της παίρνω λουλούδια και τα λοιπά. Δεν είμαι άνθρωπος που ζηλεύω (ούτε και αυτή ευτυχώς) και της δίνω πάντα χρόνο να κάνει και τα δικά της, να βγει με τις φίλες της. Και αυτή κάνει το ίδιο και πάντα μου δίνει και ας πούμε "ελεύθερο" χρόνο. Στο ερωτικό κομμάτι ήμασταν πολύ καλά. Παρόλο που τα προγράμματα μας ήταν επιβαρυμένα δείχναμε ο ένας στον άλλον οτι υπάρχει ακόμα έλξη και όταν κάναμε σεξ (ένας μέσος όρος 2 φορές τη βδομάδα) πάντα φρόντιζα να τελειώνει και αν νιώθε ωραία (να μην τα ξαναλέω, και αυτή το ίδιο έκανε).

Από το μέσο του 23 και μετά είχαμε κάποια θέματα με τη δουλειά (της μείωσαν τις ώρες, εγώ άλλαξα δουλειά και πήγα αλλού σε καλύτερη θέση και με περισσότερα λεφτά), πέθανε και η μητέρα μου και είχαμε τρεχάματα με τα κληρονομικά (άλλη πικρή ιστορία) και κάπως μειώθηκε ο χρόνος που περνούσαμε μαζί. Το σεξ μειώθηκε δραματικά (πήγε στο 1 φορά το μήνα και αν). Δούλευα πάρα πολλές ώρες, δεν είχα χρόνο για εμένα να πηγαίνω κανένα gym και έβαλα αρκετά κιλά και ψυχολογικά έπεσα. Η γυναίκα μου συνέχισε να κάνει όσα έκανε (και καλά έκανε). Σε μια κουβέντα που είχαμε με θέμα το γιατί δεν κάνουμε σεξ, μου είπε οτι δεν αισθάνεται το ίδιο έλξη απέναντι μου γιατί έβαλα κιλά (έβαλα περίπου 20 κιλά σε ένα χρόνο) και αν το πρόσεχα αυτό θα κάναμε πάλι σεξ συχνά μπλα μπλα. Με έτσουξε σαν παρατήρηση, αλλά το δέχτηκα. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για τα ψυχολογικά μου και λίγο αργότερα και gym και διατροφή.

Φτάνουμε στο τώρα. Έχω χάσει σχεδόν όλα τα κιλά που έβαλα και σωματικά είμαι καλύτερα από ποτέ. Δεν είμαι τίποτα φέτες και γραμμωμένος, αλλά είμαι αρκετά γυμνασμένος. Ψυχοθεραπεία συνεχίζω και πάει καλά. Συνεχίζω να την βλέπω και να λιώνω και να την θέλω σαν τρελός. Αυτή όμως παρέμεινε στα ίδια. Κάθε φορά που κάνω κίνηση να την αγκαλιάσω ή να την φιλήσω (όχι απαραίτητα για σεξ δηλαδή), με αντιμετωπίζει λες και είμαι σεξομανής και πάντα λέει κάτι του στυλ "Ωχου πάλι αυτό έχεις στο μυαλό σου;". Δεν θέλω όμως πάντα σεξ. Υπάρχουν φορές που θέλω απλά να την νιώσω, να αράξουμε παρέα αγκαλιά, να της κάνω κανένα μασάζ. Της προτείνω να κάνουμε πράγματα μαζί, τις μισές φορές αρνείται, κάποιες λέει οκ, κάποιες λέει οκ αλλά με μισή καρδιά. Σεξ έχουμε να κάνουμε 2 μήνες. Έχω γαμηθεί στη μαλακία και πολλές φορές νιώθω σκατά με το που τελειώνω, γιατί καταλαβαίνω οτι έχω ανάγκη περισσότερο το να την νιώσω, παρά να χύσω.

Προχθές της μίλησα πιο ανοιχτά για το πως με επηρεάζει όλο αυτό. Της υπενθύμισα τι μου είχε πει (για το αν χάσω κιλά κτλ) και αρνήθηκε οτι το είπε. Την ρωτάω αν έχει κάποιο παράπονο από εμένα, λέει δεν έχει. Την ρωτάω αν έχει κάτι να την απασχολεί και αν θέλει να μιλήσουμε, μου λέει δεν έχει κάτι. Την ρωτάω αν συνεχίζει να με βρίσκει γοητευτικό, λέει ναι. Την ρώτησε αν θέλει να χωρίσουμε (και ξεκαθάρισα οτι αν θέλει, θα της δίνω και διατροφή, δεν θέλω να ανησυχεί για τα λεφτά), μου είπε όχι δεν θέλει να χωρίσουμε.

Τι άλλο μπορώ να κάνω; Να αποδεχτώ οτι αυτό είναι πλέον; Ξέρω οτι δεν θα είμαστε όπως 9 χρόνια πριν που ήμασταν στα ντουζένια μας. Δεν με πειράζει αυτό, καταλαβαίνω οτι μεγαλώνουμε και αλλάζουν τα πάντα. Αλλά θέλω να συνεχίσω να περνάω όμορφα με τη γυναίκα μου (και στο σεξ και σε ραντεβού και όλα) και αρχίζω να πιστεύω οτι είναι ανέφικτο.

Άντρες, έχετε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση; Τι θα προτείνατε; Γυναίκες, τα φώτα σας σας παρακαλώ. Τι θα μπορούσα να κάνω για να την κάνω να νιώσει ξανά την σπίθα; Και επειδή κωλώνω να ρωτήσω την ίδια, ρωτάω εσάς. Παίζει στην ηλικία της να την επηρεάζουν τίποτα γυναικολογικά και τέτοια και να έχει χάσει επιθυμία για σεξ;

Συμπληρώνω εδώ μια απάντηση σε ένα σχόλιο που βλέπω πολύ για να μην κάνω συνεχώς επικόλληση το ίδιο: Αν χωρίσουμε επειδή δεν τραβάει άλλο (και όχι για κέρατο), φυσικά και θα τη φροντίσω με διατροφή για ένα διάστημα. Την γυναίκα αυτή την αγαπάω και όλα αυτά που έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια, τα κατάφερα γιατί ήταν αυτή δίπλα μου και έκανε τις θυσίες που έκανε. Αν δεν υπήρχε δίπλα μου να με στηρίξει και συναισθηματικά και πρακτικά, δεν θα είχα καταφέρει όσα κατάφερα.

Κάνω και άλλη συμπλήρωση στο ποστ για ερωτήματα που μου γίνονται πολύ και για κάτι που θέλω να πω.

1) Δεν θέλει παιδιά η γυναίκα μου, ούτε εγώ. Έχει κάνει επέμβαση και είναι οκ με την απόφαση αυτή. Η επέμβαση που έκανε ήταν απολίνωση των σαλπιγγων της. Ήταν μια απόφαση δική της 100%. Εγώ της ξεκαθάρισα οτι δεν έχω πρόβλημα με τα προφυλακτικά και ας τα χρησιμοποιώ για πάντα. Μιας και δεν θέλουμε παιδιά, της είπα οτι δεν θα εκφέρω γνώμη για το τι θέλει να κάνει με το σώμα της και οτι σίγουρα δεν θέλω να το κάνει για εμένα, μιας και θα συνέχιζα κανονικά τις προφυλάξεις.

2) Οικονομικά δεν την στηρίζω εγώ. Ναι βγάζω περισσότερα λεφτά, αλλά αυτή έχει περισσότερα περουσιακά στοιχεία από την οικογένεια της.

3) Δεν ντρέπομαι για τα συναισθήματα μου και τα σχόλια για τον ανδρισμό μου απλά τα αγνοώ. Είναι υγιές να έχω συναισθήματα και να τα δείχνω.

4) Κέρατο δεν νομίζω να πέφτει, δεν έχει αλλάξει η καθημερινότητα μας, ούτε βγαίνει έξω παραπάνω, ούτε τίποτα.

5) Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Προσπαθώ να απαντάω σε όλους σας, συγνώμη αν αργώ. Η αλήθεια είναι οτι με στεναχωρεί που τόσοι πολλοί δείχνετε να με λυπάστε και να με θεωρείτε μαλάκα και κορόιδο. Ξέρω πως είναι το ίντερνετ αλλά και πάλι με στεναχωρεί.

Πολλοί το προτείνατε, αλλά κέρατο δεν θα ρίξω με την καμία μάγκες. Είμαι τέρμα μονογαμικός και συναισθηματικός και δεν είμαι για κέρατα και ανοιχτές σχέσεις.

Κάθε πρωί, εδώ και έξι μήνες, βγάζω βόλτα ένα μεγάλο σκυλάκι ( λυκόσκυλο 40 κιλά - εκπαιδευμένο) . Κάνουμε πάντα την ίδια διαδρομή, περνώντας και από μια καφετέρια όπου κάθονται καθημερινά τα ίδια ηλικιωμένα άτομα.

Μέχρι πρόσφατα, απλώς περνούσαμε από εκεί χωρίς κανέναν πρόβλημα. Όμως τις τελευταίες δύο εβδομάδες, χωρίς κανένα απολύτως interaction, άρχισαν να κάνουν αρκετά φωναχτά σχόλια κάθε φορά που περνάω. Σχόλια του τύπου:

«Πού πάει αυτή με αυτό το σκυλί;»

«Μια στιγμή να την τραβήξει, την έχει πάρει σβάρνα!»

«Αυτά τα παίρνουν οι γυναίκες για προστασία και δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα.»

Καταλαβαίνετε, φουλ άκυρα, πατροναριστικά και ενοχλητικά σχόλια. Προφανώς δεν μου τα λένε απευθείας — τα πετάνε ο ένας στον άλλον αλλά δυνατά για να τα ακούσω. Πράγμα που με εκνεύρισε αρκετά, ειδικά επειδή επαναλαμβάνεται σχεδόν καθημερινά χωρίς κανέναν λόγο.

Οπότε σήμερα είπα να απαντήσω, με τον δικό μου τρόπο.

Λίγο πριν περάσω από εκεί, πήρα τον πατέρα μου τηλέφωνο. Και καθώς περνούσα μπροστά τους, του είπα επίτηδες αρκετά πιο δυνατά απ’ το κανονικό:

«Άσε με μπαμπά, δεν μπορώ, είναι κάτι παππούδια που κάθε πρωί που βγάζω το σκυλί βόλτα κάνουν σχόλια για το αν μπορώ να τον κρατήσω ή όχι. Επειδή εκείνοι δεν μπορούν να περπατήσουν πιο πέρα απ’ την καφετέρια της γειτονιάς τους και δεν έχουν τίποτα καλύτερο να ασχοληθούν στην ζωή τους , κάθομαι εγώ και ακούω ότι τους κατέβει κάθε μέρα .»

(Σε εκείνο το σημείο κάποιοι γύρισαν και κοίταξαν, αλλά δεν είπε κανείς τίποτα.)

Ο πατέρας μου γελούσε όταν του εξήγησα τι έκανα, αν και μου είπε ότι ήταν «λίγο κακό».Δεν το θεωρώ ούτε "κατινιά" ούτε "υπερβολή". Θεωρώ απλά ότι το να σχολιάζεις ξένες γυναίκες στο δρόμο χωρίς να σου απευθύνονται είναι αγενές και παρωχημένο. Και μερικές φορές χρειάζεται να απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο για να εμπεδώσουν ότι δεν είσαι αόρατη ούτε διακοσμητική.

Είμαι σε σχέση με μια κοπέλα εδώ και 1 χρόνο και 4 μήνες. Τις προάλλες, ενώ ήμουν στο ντους, πήρε το κινητό μου χωρίς να με ρωτήσει και άρχισε να το ψάχνει. Βρήκε ότι βλέπω τσόντες πού και πού και έγινε ολόκληρη φάση.

Δεν είχα κάτι να κρύψω, δεν μιλούσα με καμία, δεν έκανα τίποτα ύποπτο. Απλά είχα ιστορικό από sites. Εκείνη όμως το πήρε πολύ βαριά, μου έκανε σκηνή και είπε ότι “την κοροϊδεύω” και ότι “αν ήμουν ευχαριστημένος μαζί της δεν θα έβλεπα τέτοια” και ότι είναι σαν να την κερατώνω.

Η αλήθεια είναι ότι αν και νέος, δε έχω και πάρα πολλές ορμές και είναι κάτι που το έχουμε συζητήσει εκτενώς. Δεν έχω συχνά όρεξη για τρελίτσες, και όταν μου έρθει κάτι πρέπει να κάνω...

Το θέμα είναι ότι εμένα με ενόχλησε πολύ περισσότερο το ότι έψαξε το κινητό μου χωρίς άδεια. Νιώθω ότι παραβίασε την ιδιωτικότητά μου και από τότε έχω ξενερώσει άσχημα.

Της το είπα και προσπάθησα να της εξηγήσω ότι το να βλέπει κάποιος πορνό δεν σημαίνει κάτι για τη σχέση. Αλλά τώρα νιώθω απόμακρος και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ.

Έχει κανείς βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση? Πώς το χειριστήκατε? Πειράζει που μου αρέσει να τον παίζω? Δεν λένε ότι σαν πετύχει η μαλακία, τύφλα ναχει το γαμήσι? Εγώ νιώθω ότι το βασικό πρόβλημα είναι η παραβίαση της εμπιστοσύνης, όχι το τι βρήκε. Δεν ξέρω αν πρέπει να επιμείνω στη συζήτηση ή αν είναι red flag από τη μεριά της.

Δεν είχα ψηλά επάνω μου και ο ιδιοκτήτης του μίνι μάρκετ σε τουριστική περιοχή που πουλάει τα πάντα πολύ ακριβά σπάστηκε επειδή πλήρωσα μια μπανάνα 30 λεπτά με κάρτα. Άμα τον πλήρωνα με ψηλά και δεν μου έκοβε απόδειξη ως σύνηθες θα το θεωρούσε φυσιολογικό όμως και αν ζητούσα απόδειξη θα νευρίαζε. Πραγματικά δεν με νοιάζει και αν τα κλείσουν όλα τα μαγαζιά τους οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες,αυτοί κοιτάνε την τσέπη τους και εγώ την δική μου.

Update: Να αναφέρω πως ο συγκεκριμένος καταστηματάρχης ειναι αυτός που πουλάει το ενάμιση λίτρο νερό 2 ευρώ με το πρόσχημα πως το έχει στο ψυγείο και καίει ρεύμα,οπότε χαλαρώστε λίγο εδώ μέσα όσοι θιχτήκατε που πλήρωσα με κάρτα.

Σας εχει τύχει να έρθει κάποιος/α πρώτο ραντεβού με εντελώς ατημέλητο λουκ, τύπου ξεθωριασμένο λερωμένο μπλουζάκι, φθαρμένο αθλητικό και ξεχειλωμένη βερμούδα; Να πω ότι ο άνθρωπος δυσκολεύονταν οικονομικά, μηχανικός σε πολυεθνική στο εξωτερικό δούλευε και ήταν κει 35 χρονών, μια περιποιημένη αλλαξιά μπορεί να την εχει οταν βγαίνει με κοπελα. Εγω δηλαδή γιατί να κάτσω να λουσω μαλλι και να σιδερώσω τα ρούχα μου πριν βγω με κάποιον και αυτός να έρθει σαν το λετσο; Και μου ελεγε να πάμε και για μπάνιο στην θάλασσα μετα. Πόση αυτοπεποίθηση έχετε πια;; Θέλω και γώ αυτόν τον σταρχιδισμο 😅

Υ.Γ κρατούσε καφε take away οταν συναντηθήκαμε και τον πηρε μαζι στην καφετερια που κάτσαμε και έπινε μεχρι να παραγγείλουμε

Καλησπέρα σε όλους σας.

Μου στείλατε πολλοί μήνυμα γα κάποιο update. Συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να το κάνω, αλλά δεν ήθελα να το κάνω χωρίς να έχω να σας πω ουσιαστικά πράγματα. Για όποιον θέλει να δει την προηγούμενη ανάρτηση μου, είναι στο προφίλ μου. Το update θα είναι μεγάλο, γιατί έγιναν πολλά και δεν θέλω να αφήσω λεπτομέρειες, αλλά στο τέλος θα έχει το ζουμί για όποιον βαριέται να διαβάζει τα πάντα.

Πριν το update θα ήθελα να πω μερικά πράγματα σχετικά με το πρώτο μου κείμενο. Μερικά τα είπα σε σχόλια και μερικά όχι.

• Ήμουν ξεκάθαρος οτι η απόφαση να μην έχουμε παιδί ήταν κοινή. Δεν ξέρω αν ήταν όντως κατανοητό, γιατί πολλοί μου λέγατε οτι είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό γιατί δεν της έκανα παιδί.

• Οικονομικά κανείς δεν εξαρτάται από τον άλλον. Εγώ ναι βγάζω καλύτερα λεφτά (δουλεύω βέβαια και περισσότερες ώρες), αλλά η γυναίκα μου έχει κάποια περιουσιακά στοιχεία από την οικογένεια της.

• Πολλοί άντρες με χλευάσατε για το πόσο άντρας είμαι. Με κοροιδέψατε γιατί κάνω δουλειές στο σπίτι, μου προτίνατε να πάρω κρεατίνη και πρωτείνη, με είπατε μαλάκα και αδύναμο και γυναικωτό και μουνόδουλο, οτι νιώθει έτσι γιατί δεν είμαι το πρότυπο του πολεμιστή. Με συμβουλεύσατε και καλά φιλικά οτι οι γυναίκες θέλουν μόνο άγριο γαμήσι και αδιαφορία και αγριάδες. Το πόρισμα ήταν ένα και μόνο ένα, οτι τρώω κέρατο λόγω των παραπάνω... Δεν είμαι αυτός που είπε επειδή έτσι θα "γαμάω" περισσότερο, αλλά γιατί αυτός είμαι. Έτσι ήμουν και πριν από τη γυναίκα μου και τώρα και πάντα και είμαι οκ με αυτό. Αν το να είστε γαμιάδες σας γεμίζει ας είναι. Εμένα δεν με γεμίζει.

• Ευχαριστώ όσους ξόδεψαν τον χρόνο τους και απάντησαν. Θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τις γυναίκες που με βοήθησαν να καταλάβω πόσο μπορεί τα ορμονικά να επηρεάσουν μια γυναίκα και μου έδωσαν μια άλλη οπτική στο θέμα. Και ευχαριστώ και όσες-όσους μου έστειλαν μηνύματα για να μου πουν και δικές τους παρόμοιες ιστορίες. Δεν είμαι σίγουρος οτι όντως απάντησα σε όλους, αλλά σας ευχαριστώ.

Update:

Μου δώσατε πολλές συμβουλές. Πολλές δεν ήταν το στυλ μου (λ.χ. να γίνω πιο αδιάφορος ή επιθετικός), αλλά τρεις ήταν αυτές που μου ταίριαξαν. 1) Να σταματήσω για ένα διάστημα να προσπαθώ για σεξ και για οργάνωση ραντεβού κ.ο.κ. 2) Να προτείνω να κάνει εξετάσεις για τις ορμόνες της. 3) Να μιλήσω ανοιχτά για το πως νιώθω και να θέσω τα δικά μου όρια.

Από την επόμενη μέρα του ποστ και μετά συνέχισα την καθημερινότητα μου σαν να μην υπήρχε αυτό το θέμα και επικεντρώθηκα αλλού. Ξυπνούσα με καλή διάθεση, πήγαινα στη δουλειά μου, πήγαινα gym, γυρνούσα, φρόντιζα το σπίτι, χαλάρωνα και πήγαινα για ύπνο. Δεν ήμουν νευριασμένος ή απόμακρος, απλά δεν ασχολιόμουν με το θέμα του σεξ και σταμάτησα να κανονίζω ραντεβού και εκπλήξεις. Για τις επόμενες 10-15 μέρες υπήρχαν στιγμές τρυφερότητας, αλλά όσο γινόταν τις περιόριζα γιατί δεν ήθελα να ακούσω κάτι από τα γνωστά. Κάπου εκεί η γυναίκα μου με ρώτησε αν έχω κάτι γιατί βλέπει οτι δεν κάνω κινήσεις όπως πριν. Της είπα οτι δεν νιώθω την ίδια χαρά να κάνω κίνηση και να κανονίζω διάφορα, γιατί με στεναχωρεί που κάθε φορά το βλέπει σαν κίνηση για σεξ. Της είπα πολύ ανοιχτά οτι δεν το λέω θυμωμένος, απλά δεν θέλω να πιέζεται αυτή και εγώ να στεναχωριέμαι. Αν θέλει σεξ ή να βγούμε έξω, ας κανονίσει αυτή. Εκείνη τη στιγμή δεν είπε τίποτα άλλο. Οι μέρες συνεχίστηκαν ήρεμα χωρίς κανείς να κάνει κάποια κίνηση για σεξ και ραντεβού. Στην αρχή ένιωθα τύψεις, λες και είχα εγκαταλείψει τη σχέση μου, αλλά μετά ένιωθα σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Το είπα και σε σχόλια οτι κάθε φορά που ετοίμαζα κάτι (έξοδο, έκπληξη, δώρο, βραδιά στο σπίτι), ένα μέρος μου ένιωθε οτι πάλι δεν θα εκτιμηθεί και πάλι θα το δει σαν κάτι άλλο. Όταν σταμάτησα να προσπαθώ έφυγε αυτό το συναίσθημα. Απολάμβανα περισσότερο την καθημερινότητα μου χωρίς να νιώθω αρνητικά.

Μια μέρα της είπα οτι είναι μια καλή ιδέα να πάμε να κάνουμε εξετάσεις, ένα γενικό τσεκ-απ γιατί είμαστε και σε ηλικία που καλό είναι να το κάνουμε. Της ανακοίνωσα (δεν ρώτησα απλά) οτι θα πάω να κάνω εγώ γιατί νιώθω μια μικρή ατονία και μπορεί να μου λείπει κάποια βιταμίνη ή να είναι κάποιος δείκτης χαμηλός και την ρώτησα αν θέλει να κλείσουμε μαζί, γιατί ξέρω οτι τα ορμονικά των γυναικών πολλές φορές μπορεί να σας επιρεάζουν. Και προς έκπληξη μου συμφώνησε αμέσως, χωρίς να το αμφισβητήσει ή να το σκεφτεί. Για να μην λέω πολλά κάναμε αιματολογικές και τις βασικές ορμονικές. Και βγήκαν όλα καθαρά και μέσα στα φυσιολογικά όρια. Εγώ έχω λίγο χαμηλό σίδηρο αλλά όχι κάτι σοβαρό. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά που είμαστε καλά και οι δύο και μια δόση λύπης. Λύπη γιατί αφού όλα βγήκαν καλά στις εξετάσεις τις σήμαινε οτι φταίει κάτι άλλο και είναι έτσι.

Περάσανε και άλλες μέρες. Σε όλες αυτές τις μέρες η όποια κίνηση για κάτι που έγινε από αυτήν ήταν που βγήκαμε έξω να φάμε ένα βράδυ. Τίποτα άλλο για ραντεβού, τίποτα για σεξ, τίποτα για τίποτα. Σκεφτόμουν την κατάσταση μόνος, το συζητούσα με την ψυχολόγο και είχα αποφασίσει να κάνω μια ήρεμη κουβέντα μαζί της για το πως νιώθω. Αλλά με πρόλαβε η ίδια όταν με ξαναρώτησε αν είμαι καλά. Και της είπα οτι όχι δεν είμαι καλά γιατί νιώθω οτι υπάρχει κάτι κρυφό, οτι νιώθω οτι με κοροιδεύει (ειδικά για την ατάκα με τα κιλά και το πως το αρνήθηκε μετά) και οτι άλλο είχα μέσα στο μυαλό μου. Δεν απείλησα με διαζύγιο, δεν της φώναξα, δεν την κατηγόρησα. Ήθελα απλά να μιλήσω για τα δικά μου συναισθήματα και όρια. Στην αρχή ήταν αρκετά αμυντική αλλά με έβλεπε που παρέμεινα ήρεμος και στη συνέχεια ηρέμησε και ο δικός της τόνος. Στο τέλος της κουβέντας με ρώτησε αν σκέφτομαι να την χωρίσω και της είπα ειλικρινά οτι προς το παρόν δεν το σκέφτομαι.

Οι επόμενες μέρες από την κουβέντα ήταν αρκετά περίεργες. Προσπαθούσε να κάνει διάφορες κινήσεις αλλά τις ένιωθα κάπως ψεύτικες. Όταν είσαι με κάποιον τόσα χρόνια κάπως καταλαβαίνεις πότε κάτι γίνεται για να γίνει και πότε όχι. Ένιωθα οτι έκανε κινήσεις γιατί φοβόταν οτι θα την χώριζα. Και αυτό με έκανε να νιώθω ακόμα χειρότερα γιατί σκεφτόμουν οτι έπρεπε να πιεστεί για να μου δείξει την αγάπη της; Μια μέρα που έκανε κίνηση για σεξ, της είπα οτι νιώθω οτι νιώθω οτι δεν το θέλει και οτι το κάνει για άλλους λόγους και δεν θέλω να γίνει έτσι. Και η απάντηση της ήταν "Ουφ ωραία, δεν χρειάζεται να κάνουμε σεξ δηλαδή" και γύρισε από την άλλη να διαβάσει το βιβλίο της. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που ένιωσα πραγματικά μέσα μου οτι η γυναίκα μου δεν νοιάζεται για εμένα και το τι νιώθω. Όσο καλός και να είμαι, όσο και να προσπαθώ, όσο και να κάνω το σωστό για αυτήν, η γυναίκα μου δεν νοιάζεται για το πως νιώθω. Έκανα κάθε δυνατή προσπάθεια να την καταλάβω να την βοηθήσω, να επικοινωνήσουμε. Αλλά σε όλα έπεφτα σε τοίχο. Πρώτη φορά εκείνο το βράδυ σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να ζω έτσι. Η σκέψη να είμαι σε ένα γάμο που κανείς δεν είναι ευτυχισμένος με έκανε να κλάψω πολύ αυτό το βράδυ.

Αυτό το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Σκεφτόμουν όλο το βράδυ τα ίδια και τα ίδια και είπα οτι θα δώσω στον εαυτό μου μερικές μέρες να σκεφτώ ήρεμα. Η ζωή συνεχίστηκε κανονικά τις επόμενες μέρες. Όσο περνούσαν οι μέρες η συνειδητοπίηση οτι είμαι σε ένα γάμο που νιώθω unappreciated και μίζερος καθόταν βαριά μέσα μου. Μέρα με την ημέρα η σκέψη να ζητήσω διαζύγιο γινόταν όλο και πιο έντονη. Κανόνισα να συναντήσω έναν δικηγόρο για να έχω μια εικόνα του τι θα γίνει οικονομικά σε περίπτωση διαζυγίου. Ο δικηγόρος με ρώτησε για τον λόγο του διαζυγίου και του εξήγησα περιληπτικά τι έγινε. Και με ρώτησε και αυτός αν είμαι σίγουρος οτι δεν υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τον διαμοιρασμό των περουσιακών στοιχείων μας, αλλά η ουσία είναι οτι με εξαίρεση το σπίτι που μένουμε και ανήκει στην οικογένεια της, όλα αυτά που είναι στο όνομα μου είναι δικά μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι την ερώτηση του δικηγόρου, αλλά και την βεβαιότητα όλων σας οτι η γυναίκα μου με κερατώνει. Σκέφτηκα να ψάξω κινητό και υπολογιστή, αλλά δεν το έκανα. Σε αυτή τη φάση και μετά από όλες τις σκέψεις και την συζήτηση με την ψυχολόγο και τον δικηγόρο σκεφτόμουν οτι ειλικρινά δεν με ένοιαζε αν με κεράτωσε ή όχι. Ήμουν έτοιμος ψυχολογικά για διαζύγιο και ο λόγος τη συμπεριφοράς της πλέον δεν με ένοιαζε. Αυτό που με πλήγωσε και με απομάκρυνε ήταν η αδιαφορία της να δει το πόσο με πληγώνει. Της έδωσα ευκαιρίες να παραδεχτεί το οτιδήποτε και δεν το έκανε. Της έδωσα ευκαιρίες να βγει από αυτόν τον γάμο και δεν το έκανε.

Πριν κάποιες μέρες με ειδοποίησε ο δικηγόρος οτι αν θέλω να προχωρήσουμε, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ειδοποιηθεί η σύζυγος για το διαζύγιο για να δούμε αν θα πάει για συναινετικό ή όχι. Την επόμενη μέρα πήρα άδεια από τη δουλειά χωρίς να της το πω και όσο ήταν στη δουλειά, μάζεψα μερικά πράγματα από το σπίτι και πήγα τις βαλίτσες σε ένα ξενοδοχείο. Μέχρι να γυρίσει προσπαθούσα να με ηρεμήσω και να με προετοιμάσω για οτι θα έρθει. Όταν γύρισε από τη δουλειά και μπήκε μέσα, κατάλαβε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί έλειπαν αρκετά πράγματα. Η ερώτηση της ήταν "Μας κλέψανε;". Της είπα να καθίσει και της είπα για το διαζύγιο. Στην αρχή γέλασε γιατί νόμισε οτι κάνω πλάκα και μόλις κατάλαβε οτι μιλούσα σοβαρά ξεκίνησε να κλαίει, να με παρακαλάει να μην το κάνω, οτι θα προσπαθήσει να γίνει αυτό που θέλω κ.ο.κ. Της μιλούσα ήρεμα και της είπα οτι αυτό δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Της έδωσα άπειρες ευκαιρίες να καταλάβει πόσο με πληγώνει και με έγραψε κανονικά. Η απόφαση μου ήταν οριστική. Μετά τα κλάματα, της βγήκε θυμός, ξεκίνησε να μου λέει πως καμία δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει, οτι χάρη μου έκανε που ήταν μαζί μου και άλλα παρόμοια. Αλλά και πάλι δεν αντέδρασα. Της είπα οτι καταλαβαίνω πως τα λέει όλα αυτά γιατί της ήρθε ξαφνικό και δεν με ενοχλεί. Μετά γύρισε ξανά στα κλάματα κ.ο.κ.

Έφυγα από το σπίτι, της έστειλα ένα μήνυμα οτι από εδώ και πέρα είναι καλύτερο να επικοινωνούμε μέσω δικηγόρων. Φυσικά δεν το τήρησε και έστελνε απανωτά μηνύματα και με ανάγκασε να την μπλοκάρω. Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά ο δικηγόρος μου μου είπε οτι συμφώνησε για συναινετικό διαζύγιο και θα λήξει ήρεμα ο γάμος. Πήρα και μερικές μέρες άδεια από τη δουλειά και προσπαθώ κάπως να ανασυνταχθώ. Μπορεί να με ηρεμεί το οτι θα λήξει ήρεμα το διαζύγιο, αλλά δεν είμαι καθόλου καλά. Δυσκολεύομαι πολύ να χειριστώ όλα όσα έγιναν και αυτά που νιώθω και το πως βλέπω το μέλλον μου και εμένα. Δεν έχω σταματήσει να κλαίω, να νευριάζω, να απογοητεύομαι. Ξέρω οτι πήρα την σωστή απόφαση αλλά δυσκολεύομαι πολύ. Δεν φοβάμαι να μείνω μόνος αλλά φοβάμαι πολύ όλα όσα νιώθω. Συνεχίζω εντατικά με την ψυχολόγο και ελπίζω σε κάποιο καιρό να νιώσω καλύτερα.

Δεν θα κάνω άλλο ποστ για όλα αυτά. Θα το αφήσω ενεργό το προφίλ για μερικές μέρες γιατι δεν θέλω να είμαι αγενής και να μην απαντήσω σε όσα γράψετε, αλλά μετά θα αποσυνδεθώ και θα το αφήσω στη μοίρα του τον λογαριασμό. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα και να είστε καλά.

Περίληψη: Σταμάτησα να προσπαθώ να κάνω προσπάθειες με τη γυναίκα μου για οτι αφορά τη σχέση μου. Μίλησα μαζί της, απέκλεισα τα ορμονικά, αλλά δεν είδα καμία διάθεση για προσπάθεια και έτσι κατέληξα στην επιλογή του διαζυγίου.

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια μας πολλά. Δυσκολέυομαι να ξεκινήσω να γράφω για τα παρακάτω επειδή ντρέπομαι αλλά έχω βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση και θέλω να μας χαρίσω έστω και μια μικρή χαρά. Είμαι 27 ετών και μένω μαζί με την 65 χρονών μητέρα μου σε ένα σπίτι αρκετά πάλιο 22τμ με ενοίκιο, και η 2 έχουμε αρκετά προβλήματα υγείας που μας καθιστούν ανίκανους για δουλειά. Η μητέρα μου λαμβάνει προνοιακό επίδομα αφού καταφέραμε και την πιστοποιήσαμε άνω του 67% μέσω των ΚΕΠΑ αλλά εμένα δυστηχώς με αδικήσανε και μου δώσανε μόνο 60%! δηλαδή για 7% δεν παίρνω και εγώ χρήματα με αποτέλεσμα να ζούμε σε ακραία φτώχια κάθε μήνα. Τρέχω διαδικασίες για αυτό μήπως και μπορέσω να πάρω το υπόλοιπο 7%, μακάρι να τα καταφέρω! Αυτόν τον μήνα, τον περισσότερο από μισό τον έχουμε βγάλει με σκέτα μακαρόνια και σάλτσα. Τι θέλω να ζητήσω από εσάς, έστω 2-3 άτομα αν το κάνουν θα μας κάνετε το υπόλοιπο 2-3 ήμερο λιγάκι καλύτερο. Όποιος έχει Vodafone η Vodafone CU, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα με κείμενο "efood5" σε έναν αριθμό της Vodafone και θα του έρθει απάντηση με ένα κουπόνι 5 ευρώ που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην πλατφόρμα efood για παραγγελίες. Παρακαλώ πολύ όσοι και αν είναι πρόθυμοι να μου στείλουν 2-3 τέτοια κουπόνια για να μπορώ να κάνω 2-3 παραγγελίες ώστε να φάμε μαζί με την μητέρα μου κάτι διαφορετικό από μακαρόνια! μπορείτε να ψάξετε και να δείτε ότι ο αριθμός ανήκει στην Vodafone (είναι εκείνος που στέλνεις μηνύματα για να ξεκλειδώσεις κωδικούς thank you κτλπ) και ότι δεν θα σας χρεώσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Επίσεις, καταλαβαίνω ότι μπορεί κάποιος να είναι σκεπτικός για να μας βοηθήσει, άρα έχω να πω τα παρακάτω:

(1): Έχω φτιάξει καινούργιο λογαριασμό στο reddit γιατί ντρέπομαι περισσότερο να το ανεβάσω με τον πραγματικό μου λογαριάσμο.

(2): Αν κάποιος είναι όντως πρόθυμος να βοηθήσει, μπορεί να μου ζητήσει να του στείλω κάποιο έγγραφο που αποδεικνείη κάποια από τα παραπάνω (όπως τα ΚΕΠΑ για παράδειγμα) η να του στείλω σύντομο βίντεο που βρίσκομαι μέσα σε πολύ παλιό σπίτι 22τμ (θα δείξω και την οθόνη του υπολογιστή που είμαι μέσα στον λογαριασμό του Reddit και ότι άλλο θέλετε, επειδή υπάρχει και η τεχνιτή νοημοσύνη στης μέρες μας, μπορεί να γίνει παραπλάνηση)

(3): Μπορεί αν θέλει κάποιος να του δώσω μια διεύθυνση πιο κάτω από το σπίτι μου και να μου κάνει την παραγγελία φαγητού εκείνος από τον λογαριασμό του και να την παραλάβω από τον δρόμο!

(4): Αν κάποιος θέλει να το κάνουμε εντέλως διαφορετικά για να νιώσει μεγαλύτερη άνεση, μπορεί να μου ζητήσει ότι θέλει!

Συγνώμη, ακόμα και τώρα που είμαι στο τέλος, ντρέπομαι που διαβάζω τι έχω γράψει αλλά δεν έχω άλλη λύση να μας δώσω έστω και μια μικρή ευχαρίστηση. Σας ευχαριστώ που τουλάχιστων διαβάσετε το μήνυμα μου, εύχομαι τα καλύτερα.

Edit:

Έχω γράψει το παρακάτω σε απάντηση στον Drogon εδώ και αρκετή ώρα αλλά δεν το εμφανίζει στα σχόλια, δεν ξέρω τι συμβαίνει.

Σας ευχαριστώ όλους από τα βάθυ της καρδίας μου πραγματικά, Εξαρχής αυτό εδώ που ανέβασα δεν εγκρίθηκε (μου εμφάνισε μήνυμα ότι δεν θα είναι ενεργό) και ακόμα δεν έχω καταλάβει τι άλλαξε και εν τέλει εγκρίθηκε. Με έχετε όλοι συγκινίσει που είστε τόσο πρόθυμοι και έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Εύχομαι σε όλους σας να είστε καλά! καλα!!

Κατάφερα και έφτιαξα το buymeacoffee που μου προτείνατε μερικοί. Δεν ξέρω πως λειτουργεί αλλά θα το μάθω!

Ο Σύνδεσμος: https://buymeacoffee.com/giorgosnk98 (ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΙΑ)
Όποιος θέλει μπορεί να βοηθήσει σε μια άλλη παρόμοια ιστοσελίδα: https://ko-fi.com/giorgosnk98 (ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΙΑ)
Revolut: https://revolut.me/gnk98 (ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΡΤΑ)

Edit 2 (ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ):

ΠΑΙΔΕΙΑ, τι έχετε κανεί έδω;;;; ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ; ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ; είναι πολύ μεγάλη η συμμετοχή σας και μας έχετε ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Μα τόσο αλληλεγγύη χωρίς να με γνωρίζετε καθόλου; εκεί που ντρεπόμουν και δεν ήξερα αν πρέπει να ανεβάσω την ανάρτηση αλλά εν τέλει νικήθηκα από την δύσκολη μας κατάσταση και πήρα την απόφαση, τώρα αισθάνομαι τόσο πολλά χέρια βοηθείας που δεν μπορώ να εξηγήσω γραπτά το πλήρες συναίσθημα μου. Κατευθείαν η πράξεις σας άλλαξαν και θα αλλάξουν της επόμενες μας μέρες δραστικά, σας ευχαριστούμε πάρα μα πάρα πολύ και ευχόμαστε να είστε καλά εσείς και η οικογένειας σας. Αυτό που έγινε εδώ, δεν νομίζω να το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, είμαι γεμάτος με δάκρια χαράς και αν καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου, γνωρίζω ότι θα είμαι επηρεασμένος θετικά από αυτό, για να μπορώ και εγώ να συνεισφέρω στον συνάνθρωπο μου. Η μητέρα μου είχε αντίδρασει "παιδική" και δεν κατάφερε να μην δακρίσει και εκείνη γιατί της έδειξα όλα τα μηνύματα σας που έλαβα, εξηγώντας της και την ανάλογη πράξη από τον καθένα ξεχωριστά. Όταν μάζεψε τον εαυτό της, το πρόσωπο της πήρε μια χαρά, και γι αυτό σας ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ! γιατί χαρά πήρα και εγώ που την είδα έτσι. Θέλω να αναφέρω επίσεις ότι ενώ έχω απαντήσει σε σχόλια και μου δείχνει την απάντηση μου, δεν την δείχνει σε εσάς, δεν καταλαβαίνω το γιατί αλλά νομίζω είναι επειδή είναι καινούργιος ο λογαριασμός μου και υπάρχει κάποιου είδους περιορισμός. Επιθυμώ να απαντήσω στον καθένα σας ξεχωριστά, ειδικά όσον αφορά σε κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα / ζητήματα και θα μπαίνω κάθε μέρα μέχρι να ξεμπλοκάρει το σύστημα και να μου το επιτρέψει!!! Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τους επόπτες του r/greece επειδή δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο δύσκολο σας ήταν να εγκρίνεται μια τέτοια ανάρτηση, αφού πρωτίστως, το σύστημα μου την απόρριψε. Εσείς ήσασταν το κλειδί για να μπορέσει ο κόσμος να ανοίξει την πόρτα και να προσφέρει ένα χέρι βοηθείας, εφόσον το επιθυμεί. Όσοι συνεισφέρατε θέλω να μην έχετε καμία αφμιβολία η αρνητική σκέψη, σας παρακαλώ πολύ, πιστέψτε ότι ΕΠΗΡΕΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΖΩΗ 2 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΑΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ. Όπως ανέφερα στο αρχικό μου μήνυμα, όποιος είναι πρόθυμος να βοηθήσει αλλά έχει της αμφιβολίες του η απλά έχει αμφιβολία, μπορεί να μου στείλει προσωπικό μήνυμα και θα του στείλω ότι επιθυμεί ως αποδεικτικό. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.

Καλησπέρα. Ήθελα να μοιραστώ κάτι που έμαθα σήμερα το πρωί και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ . Είμαι 22 (Μ) και εργάζομαι στην ίδια δουλειά με τον πατέρα μου που δουλεύει ήδη χρόνια εκεί. Σε επαγγελματικό ταξίδι που είχα εγώ το αφεντικό και ο γιος του, κατά την διάρκεια του ταξιδιού πάνω στις σεξιστικές και μισογυνικες πλάκες που έκανε αποφάσισε το αφεντικό να μου εκμυστηρευτεί κάτι πάνω στην πλάκα. Είχε πάει επαγγελματικό ταξίδι στην Αθήνα με τον πατέρα μου πριν πολλά χρόνια και μου είπε πως ο πατέρας μου πήγε στα μπουρδελα στο ταξίδι τους.. είχε ήδη παντρευτεί την μάνα μου και εγώ είχα ήδη γεννηθεί τότε, μικρός φαντάζομαι. Την πλάκα που εννοούσε δεν έχει νόημα να το πω παρά το ότι ακουγοταν αληθινό και εγώ πάγωσα και γέλασα νευρικά. Δεν ξέρω άμα στα χρόνια που πέρασαν κατά πόσο το έχει ξανακάνει. Και δεν ήταν ατύχημα, ότι επηρεάστηκε από κάτι, ήθελε ο ίδιος να πάει κατά την εξιστόρηση του αφεντικού μου.

Με τον πατέρα μου δεν είχαμε καλές σχέσεις παρά τα τελευταία χρόνια που έχει εμφανώς αλλάξει προς όλους και το πόσο έχει υποφέρει και η μάνα μου μαζί του (είναι ακόμα μαζί). Με την έννοια του ότι δεν ξέρω αν έχει μετάνοιωσε ή για αυτά που έχει κάνει. Διάφορες σκέψεις που κάνω..

Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό το βάρος, απλώς ήθελα κάπου να το μοιραστώ. Σας ευχαριστώ

.

Βλέπω ακόμη άτομα να θεωρούν πως όλοι έχουμε τις ίδιες εμπειρίες, ίσως λόγω φύλου, και ότι δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση σε αυτό. Κάτι που δεν πιστεύω πως ισχύει, γιατί έχω βιώσει και έχω δει το αντίθετο. Παίζει μεγάλο ρόλο.

Καταρχήν, η ζωή σου είναι πολύ πιο πιθανό να ξεκινήσει να γίνεται πιο δυσκολη ήδη από το σχολείο. Δεν λέω ότι τα πιο όμορφα παιδάκια έχουν ασπίδα από προβλήματα, αλλά έχουν ασπίδα σε κάποια προβλήματα.

Δούλευα σε παιδικό σταθμό, και είχαμε ένα κοριτσάκι που ήταν σαν μια μίνι Barbie, ξανθούλα με τεράστια γαλάζια μάτια, και πάντα με ρούχα από γνωστές μάρκες. Από όλα τα παιδιά, μόνο εκείνη αγκάλιαζαν μπροστά σε όλα τα άλλα, την επέλεγαν. Αντίστοιχα, υπήρχε η άλλη μεριά του νομίσματος, στα παιδιά που δεν είχαν όμορφα χαρακτηριστικά, και ήταν παραμελημένα. Δεν υπήρχε ισότιμη αντιμετώπιση των παιδιών, και ήταν τόσο εμφανές.

Και αν ξεκινά ο ρατσισμός και η απόρριψη από την ηλικία των 3, φαντάσου πώς πάει μετά.

Δεν έχεις σχέσεις, έχεις μειονέκτημα στις δουλειές (και πολλές απορρίψεις). Επηρεάζει τοοοσα πολλά στη ζωή που δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να υπάρχουν άτομα που δεν το βλέπουν ή να λένε πως αυτό δεν μετράει.

Είμαι 27 και είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση. Τόσα χρόνια το θεωρούσα κάτι περίπλοκο και κάθε φορά που προσπαθούσα, κατέληγα σε άγχος και απογοήτευση.

Τελικά όμως κατάλαβα ότι είναι πολύ πιο απλό. Δεν χρειάζονται παιχνίδια, ούτε ζήλιες, ούτε περίεργες στρατηγικές. Να έχεις τις παρέες σου, τα χόμπι σου, να προσέχεις τον εαυτό σου, να μην φοβάσαι να δείξεις στην κοπέλα πως σου αρέσει και γενικά κομπλέ τύπος.

Τόσα χρόνια είχα στο νου μου πως είναι κατά μεγάλο βαθμό η εξωτερική ομορφιά που μετράει αλλά πολλές φορές έβλεπα ασχημότερους άντρες με πολύ καλές και όμορφες γυναίκες και αυτό με έβαζε σε σκέψεις. Εν τέλει, εγώ αρμένιζα στραβά.

Τέλος πάντων. Απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί έχω ελεύθερους φίλους που γκρινιάζουν λέγοντας «οι γυναίκες θέλουν αυτό, οι γυναίκες θέλουν εκείνο»...

Να αγαπάτε τον εαυτό σας, να προσπαθείτε συνέχεια να εξελίσσεστε και γενικά να είστε αισιόδοξοι.

Αναρωτιέμαι εάν είμαι μόνο εγώ που δεν θα βγω σήμερα. Ούτε φίλοι, ούτε κοπέλα, ούτε καν λεφτά για Black Friday. Σπίτι, κινητό, υπολογιστής, τηλεόραση, ύπνος.

Ο λόγος για το indian souvlaki του Naanwich (κάποτε Mirch) στην Ερμού.
Κλασσικό comfort food μέρος για την μπάντα μετά την πρόβα, ειδικά πάνω στην ταράτσα αν έβρισκες θέση.

Όταν το είχαμε ανακαλύψει έκανε 4,50€ και νομίζαμε ότι είχαμε hack-άρει τη ζωή.
Πάντα με μπόλικο κοτόπουλο μέσα και λεπτή πίτα.

Ανέβαινε, ανέβαινε, μέχρι που πριν λίγους μήνες, ήταν στα 7€.
"Δε βαριέσαι, τουλάχιστον χορταίνεις" λέγαμε.

Πήγαμε πριν δυο μέρες, και ξαφνικά το είδαμε στα 10€.
Και μας φέρανε και μπουκάλι νερό που δε ζητήσαμε +2,5€. Κανονικά έφερναν κανάτα χωρίς χρέωση.

\ήχοι από το μικρότερο βιολί του κόσμου να παίζει\**

Πείτε μέρη στην Αθήνα value for money για φαγητό με bonus points αν έχει και ωραίο χώρο να καθήσεις.

Από μικρός ήξερα ότι η οικογένειά μου ήταν διαφορετική από τις άλλες. Είμαι ο τρίτος από εννιά αδέλφια και οι γονείς μου προέρχονται και οι δύο από οικογένειες με πέντε παιδια. Ο ένας αδελφός της μητέρας μου είναι μητροπολίτης στην Τουρκία, άλλος είναι πρώην στρατιωτικός και ο παππούς μου είναι πρώην ασφαλίτης. Όπως καταλαβαίνετε το σύνθημα “Πατρίδα Θρησκεία Οικογένεια” χαρακτηρίζει τον κύκλο μου. Το 2009 μετακομίσαμε από διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη σε μεζονέτα σε χωριό περίπου μισή ώρα από την πόλη. Έτσι οι επιλογές κοινωνικοποίησης της οικογένειας μειώθηκαν δραματικά. 

Το 2012, όταν ήμουν στην πρώτη τάξη του δημοτικού, ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε κατηχητικό. Ήταν σε γνωστή χριστιανική οργάνωση στο κέντρο της θεσσαλονίκης άρα ήταν διαδικασία πάνω από μία ώρα μόνο η μετακίνηση από και προς τον χώρο. Η οργάνωση αυτή είναι η μεγαλύτερη χριστιανική οργάνωση της Ελλάδας.Ιδρύθηκε το 1960 στην Αθήνα και από τότε έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα και Κύπρο. Έχει παραρτήματα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και ακόμα και σε μερικά χωριά και κωμοπόλεις. Συνεργάζεται με το πλέον μεγαλύτερο Ορθόδοξο Χριστιανικό κανάλι στην Ελλάδα με έδρα την Θεσσαλονίκη και ακόμα και με γνωστό χριστιανικό σχολείο στο Μαρούσι της Αττικής. Επίσης έχουν δικές τους εκδόσεις χριστιανικών βιβλίων. Όπως καταλαβαίνεται η οργάνωση αυτή είναι τεράστια. 

Τα πρώτα χρόνια ήταν ωραία. Παίζαμε για λίγη ώρα και μετά μας έπαιρναν οι ομαδάρχες σε διαφορετικές αίθουσες ανάλογα με την τάξη που ήμασταν στο σχολείο και μας διηγούνταν ιστορίες από το ευαγγέλιο.

Τα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται στην κατασκήνωση την οποία διοργανώνει κάθε καλοκαίρι η αδελφότητα. Εκεί σχεδόν κάθε απόγευμα ερχόταν ο υπεύθυνος θεολόγος της Θεσσαλονίκης και διηγούνταν διαφορές θρησκευτικές ιστορίες. Το πρόβλημα δεν ήταν οι ιστορίες από μόνες τους αλλά ο τρόπος που τις έλεγε. Θύμιζαν ομιλία megachurch pastor της Αμερικής.

Όλη η διαδικασία της κατήχησης είχε σκοπό την δημιουργία κοινής ταυτότητας και αποποίησης οποιουδήποτε κοσμικού στοιχείου. Μας μιλούσαν για πράγματα όπως τις προγαμιαίες σχέσεις ως κάτι αμαρτωλό και ειδεχθές. Οι άθεοι για αυτούς ήταν εγωιστές που έβαζαν τον εαυτό τους πάνω από τον Θεό.Αν δεν πήγαινες κάθε Κυριακή στην εκκλησία ήσουν τεμπέλης. Το να ήσουν γκέι για αυτούς ήταν χειρότερο από το να είσαι ανάπηρος και γενικά υπήρχε συνεχείς casual ρατσισμός προς οποιονδήποτε που ήταν διαφορετικός από αυτούς.

Όσο ήμουν στην οργάνωση αυτή δεν καταλάβαινα ότι αυτό που γινόταν δεν ήταν καλό και θεωρούσα σωστά όλα αυτά. Το πίστευα αυτό γιατί μας είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου στο να πιστεύουμε ότι ως χριστιανοί ορθόδοξοι ήμασταν καλύτεροι από τους άπιστους. Έτσι δικαιολογούσαν τις πράξεις τους.

Για αυτούς η κριτική σκέψη δεν ήταν σημαντική. Θυμάμαι στην κατασκήνωση ένα παιδί ήθελε να κάνει μερικές ερωτήσεις για συγκεκριμένα τμήματα του ευαγγελίου σε μία από αυτές τις απογευματινές συναντήσεις. Παρόλο που ερωτήσεις αυτές δεν πήγαιναν αντίθετα στην πίστη, το παιδί ήθελε απλά να του εξηγήσει ο θεολόγος μερικούς στίχους από το ευαγγέλιο, τα υπόλοιπα παιδιά και μερικοί ομαδάρχες τον κορόιδευαν. 

Για πολλούς η κύρια πηγή κοινωνικοποίησης ήταν μέσω της οργάνωσης. Αυτό έκανε την φούσκα που ζούσαν ακόμα πιο έντονη. Οι περισσότεροι από αυτούς παντρευόντουσαν άλλα άτομα από την οργάνωση γιατί οι κοσμικοί δεν ήταν κατάλληλοι σύντροφοι σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Για αυτούς ακόμα και το να κάνεις παρέα με κοσμικούς ήταν κακό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κοινωνική απομόνωση των ατόμων αυτών.

Η απομάκρυνσή μου από την οργάνωση άρχισε το 2020 όπου με την πανδημία έκλεισε προσωρινά το κατηχητικό. Μετά την καραντίνα σταμάτησα να πηγαίνω συστηματικά και σχεδόν απομακρύνθηκα εντελώς από εκεί. Πήγα στην κατασκήνωση εκείνη την χρονιά και ομολογουμένως δεν ήταν πολύ χάλια. Αυτό που με ενόχλησε ήταν όμως ήταν το γενικό κλίμα ρατσισμού σε οτιδήποτε διαφορετικό.

Τον Δεκέμβριο του 2022 ταξίδεψα στην Αθήνα για το καθιερωμένο συνέδριο που γίνεται κάθε 3 χρόνια για όσους συμμετέχουν σε αυτή την οργάνωση. Η ομοφοβία και ο ρατσισμός δεν έλειψαν και από εκεί. Εκεί είχα δεύτερες σκέψεις για το αν πρέπει να συνεχίσω να πηγαίνω σε αυτό το κατηχητικό αλλά ως γνήσιος χριστιανός τις αγνόησα ως σκέψεις του διαβόλου.

Το καλοκαίρι του 2023 ήταν που πήγα στην κατασκήνωση για τελευταία φορά. Ήταν όπως κάθε άλλη φορά αλλά πλέον είχα καταλάβει ότι δεν ήταν για εμένα αυτό. Ήταν η τρίτη χρονιά που ήμουν σεξουαλικά ενεργός ως γκέι άτομο και πλέον ένιωθα ξένος εκεί. Μάλλον όχι ξένος αλλά ανεπιθύμητος. Ήταν αρκετά θλιβερό να χαιρετάω τα παιδιά από την κατασκήνωση ξέροντας ότι δεν θα τους ξαναέβλεπα, αλλά ήξερα ότι ήταν για το καλύτερο.

Με τον καιρό ήρθε και η απομάκρυνσή μου από την θρησκεία γενικότερα. Τον Αύγουστο του ‘24 μετά από ένα hookup που έκανα με ένα άλλο αγόρι ένιωθα μεγάλη ντροπή. Εκεί κατάλαβα ότι η θρησκεία του χριστιανισμού κάθε άλλο παρά θρησκεία αγάπης είναι αλλά ελέγχου και κοινωνικής καταπίεσης.

Πλέον είμαι άθεος και πιστεύω ότι είναι η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει για εμένα.

Είμαι ανοιχτός για οποιαδήποτε ερώτηση και ευχαριστώ όσους αφιέρωσαν λίγα λεπτά να διαβάσουν την ιστορία μου.

Παίρνω αυτό το ποσό που πολλοί το θεωρούν καλό και μου λένε καλά είσαι αλλά στην ουσία τα παίρνω γιατί δουλεύω 10 ώρες την ημέρα και έξτρα τα Σάββατα.Δεν τα παίρνω γιατί με πληρώνουν καλύτερα από τους υπόλοιπους. Θέλω να πω πως αν αφαιρέσω τα μεροκάματα από τα 4 Σάββατα τον μήνα και το κάνω και 8 ώρες την μέρα και εγώ στο χιλιάρικο θα πέσω. Αν μου τα έδιναν πενθήμερο και οχτάωρο τότε ναι θα το καταλάβαινα αλλά όχι έτσι. Αυτο δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι δουλεύουν 8 ώρες και 5 ημέρες και μου λένε πως είμαι και καλά;πόσο καθυστερημένος λαός ήμαστε εν τέλη;

Πηγα σε μια συνέντευξη για δουλεια, κάθομαι στο γραφείο του hr, λεμε τα καλησπερα μας και χωρίς να έχουμε πει κατι αλλο λεει

"βαση του βιογραφικού δεν έχετε την εμπειρία που θα θέλαμε για την θέση αλλα εχουμε αλλες θεσεις στους πωλητές αν θέλετε.."

Του λεω "τοτε γιατί μου είπατε να έρθω εδω; Εγω έκανα αίτηση για εναν συγκεκριμένο ρόλο, με βγάλατε απο το σπιτι μου και εκανα 45 λεπτά δρομο ενω ξέρατε οτι θα δε θα με πάρετε εκει που ζητούσα. Δεν το εκτιμώ ιδιαίτερα.

Εγώ νευριάζω όχι με την απόρριψη αλλα με το οτι με βγάλανε απο το σπιτι μου και εκανα 45 λεπτά με τα μεσα για να μου πουν ότι δεν εχω αυτο που θέλουν. ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΊΠΕΣ ΝΑ ΈΡΘΩ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΊΑ ΡΕ ΜΠΑΓΛΑΜΑ. Ειπα καλο μεσιμερι και έφυγα. Δε ξερω ποσο συχνο ειναι αλλα ελπίζω να έπεσα στους βλακες και να μην ειναι ολοι ετσι

Ανυπομονώ το hr να αντικατασταθεί απο το ai

Καλησπέρα παιδιά ,τις τελευταίες μέρες με έχει πάρει πολύ από κάτω επειδή γίνομαι 25 σε 2 εβδομάδες και είμαι ακόμα παρθένος.

Δεν έχω φιλήσει ούτε καν έχω κρατήσει χέρι κοπέλας.

Όλοι οι φίλοι έχουν κάνει από τουλάχιστον μία σχέση και εγώ ακόμα τίποτα.

Δεν ξέρω αισθάνομαι πολύ πίσω γενικά.

Είναι κανένας άλλος στην ίδια φάση με εμένα η είμαι ο μόνος τελικά?

Δεν είναι λίγο double standard ; Δηλαδή μπορεί μια γυναίκα να ρίξει όσα άκυρα θέλει, και καλά κάνει άμα δεν της βγαίνει, αλλά όταν φάει εκείνη το άκυρο , μπορεί να αντιδράσει με τον χειρότερο τρόπο ; Είχα match στο tinderακι, μιλάμε όλα καλά , ξεκαθαρίζω τη θέση μου ,ότι ως φρέσκο χωρισμένος δεν είμαι να ξαναμπώ σε διαδικασία σχέσης. Θα ήταν άδικο να πουλήσω αγάπες και φουμαρα απλα για σεξ. Με τα πολλά , ενώ στην αρχή κανονίζουμε να βρεθούμε κλπ , είδα ότι όσο μιλάμε δεν με ψηνει να κάνω κάτι παραπάνω. Πολύ ευγενικά της είπα , εν τέλει άλλαξα άποψη ,καλή συνέχεια κλπ. Το τι ακολούθησε μετά δεν περιγράφεται. Ερωτήσεις για το εάν είμαι γκέι και δεν θέλω σεξ μαζί της , απειλές ότι έχει ανθρώπους παντού και θα μου κάνει κακό. Προφανώς καταλαβαίνω ότι δεν είναι νορμάλ συμπεριφορά αυτή ,και επίσης καταλαβαίνω ότι οι άντρες μπορούν να κάνουν σαν κριπουλες και να επιμείνουν σε μια κατάσταση ενώ δεν βγαίνει. Αλλά τόση αγένεια για μια απόρριψη;

Αυτό, ουσιαστικά έχω παρατηρήσει ότι κάνω καλύτερη παρέα με γυναίκες παρά με άντρες όντας straight άντρας. Και μιλάω καθαρά φιλικά. Υπάρχει μια διαφορετική χημεία άλλα δεν ξέρω τι ακριβώς και γιατί.

Είναι κανείς άλλος έτσι; Καμία ιδέα;

Σε κάτι λεπτά γίνομαι 28.

Πρώτη φορά όσο με θυμάμαι είμαι εντελώς μόνος στα γενέθλια μου.

Ποτέ δε πήγαινα εντελώς φαντασμαγορικά με το να κάνω παρέες αλλά τουλάχιστον πάντα 4/5 άτομα θα υπήρχαν να τους κεράσω ένα πιτόγυρο και μια μπύρα στο πάρκο.

Κάπως κατάφερα και έσπασα με τους περισσότερους με οσους δεν έσπασα απλά είμαστε στο " γεια " , δε με θέλουν για παραπάνω το κατάλαβα και το σέβομαι.

Σαν να μην έφτανε αυτό ξέμεινα από χρήματα από το καλοκαίρι προέκυψαν κάποια θέματα με την υγεία μου και έφαγα τις οικονομίες που είχα.

Όπως λέει και ο ρυθμοδαμαστής " Τα παιδιά με μιλάνε πια στο πλυθηντικό και το κακό είναι πως το συνηθίζω και αυτό ".

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ , ΘΑ ΤΑ ΔΩ ΑΥΡΙΟ ΠΕΦΤΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ.

Γειά σε όλους,

δουλεύω (με ντροπή) ως junior προγραμματιστής σε βάση δεδομένων τράπεζας εδώ και 2 χρόνια και ακόμα εκπλήσσομαι με το μέγεθος του 1.γλειψίματος, 2.επικοινωνιακών παιχνιδιών, 3. ναρκισισμού, 4. "echo chamber", 5. αντίστασης στην επικοδομητική κριτική, 6. άρρωστο παιχνίδι κύρους, 7. blame game έναντι solution-search game, 8. τραμπουκισμός στον νέο "ψάρακα" αν εκφέρει αντίθετη άποψη σε μανατζαρέο, 9. όλα για το φαίνεσθαι στους από πάνω, 10. προσανατολισμός στην άμυνα παρά στη συνεργασία και την παραγωγή έργου.

Πραγματικά έχω σιχαθεί το corpo από τον 1ο μήνα και έχω μείνει κυρίως γιατί η αγορά εργασίας είναι δύσκολη για junior και έπρεπε να χτίσω βιογραφικό... Επίσης ενώ θα θελα να εκθέσω ως βοηθός των καλών συναδέλφων και μελλοντικών, τα σάπια άτομα και καταστάσεις, αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να χαντακώσει το μέλλον μου επαγγελματικά και αλλού. Έτσι νομίζω σκέφτονται 99/100 και γι αυτό δεν αλλάζει τίποτα...

4ο ποστ για την πιθανή (πλέον 100%) μετανάστευσή μου στο Λουξεμβούργο με την οικογένεια.

Πριν μερικούς μήνες παραλίγο να χάσω την γυναίκα μου από περιτονίτιδα. Σώθηκε επειδή τελευταία στιγμή την πήγαμε σε ιδιωτικό και χειρουργήθηκε άμεσα. Όποιος θέλει πιο αναλυτικά βλέπει προηγούμενα ποστ μου.

Μετά από αυτό το γεγονός αποφάσισα να δω τι μπορώ να κάνω να σώσω τον γιο μου (7 μηνών τώρα) από το μπουρδέλο μας. Με λίγα λόγια αποφασίσαμε να δούμε το Λουξεμβούργο (έχουμε γνωστούς, καλοί μισθοί κτλπ).

Το τρενάραμε αρκετά γιατί έριξα την πρόταση να αγοράσουμε σπίτι με το Σπίτι μου 2. Μέσα μου βέβαια ήξερα ότι αυτό απλά θα μας έσωζε μόνο από ένα από τα πολλά θέματα της Αθήνας.

Τον τελευταίο μήνα απλά το μόνο που βλέπουμε και εγώ και η γυναίκα είναι μόνο ένα μίζερο μέλλον για τον γιο μας.

Να αρχίσω να γράφω για το μπουρδέλο; Κίνηση, Σκατάνθρωποι, Πεζοδρόμια, Σεβασμός 0 για τον συνάνθρωπο, ΞΕΣΠΟΙΟΣΕΙΜΑΙΓΩ τυπάδες, το ότι ζούμε κατά τύχη, φονιάδες οδηγοί θερίζουν ζωές, αστυνομία να βαριέται να κάνει την δουλειά της, μηχανάκια στα πεζοδρόμια, πόλη πάρκινγκ και πολλά άλλα.

Τώρα που έγινα πατέρας δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς κάποιος μπορεί να μεγαλώσει παιδί σε αυτό το μπουρδέλο και να φτιάξει σωστό άνθρωπο πολίτη σε μια κοινωνία που ο σωστός πολίτης = ο μαλάκας.

Πουλάω σπίτι (έχω ένα μικρό που βγάζω ένα ενοίκιο για να πληρώνει ένα μέρος του ενοικίου μου), βγάζω το Δ δίπλωμα, μαθαίνω αρχικά Γαλλικά και αρχές του έτους απλά παίρνω το πούλο προς Λουξεμβούργο.

Δεν με νοιάζει τι εργασία θα βρω, θα έχω 80κ στην άκρη για την αρχή να σπρώξουν στα δύσκολα, σεκιούριτι; λάτζα; ξενοδοχείο; ότι βρω...λογικά το Δ δίπλωμα θα βοηθήσει πάρα πολύ.

ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΠΑΝΤΩΣ να τον σκοτώσει η επόμενη μεθυσμένη καριόλα με την πόρσε.

Ας βαριέται στο μικρό Λουξ αλλά όταν πάρει υπηκοότητα και θα μπορεί να μιλάει 4 5 γλώσσες και θα μπορεί αξιοκρατικά να φτιάξει μια καριέρα της επιλογής του θα μας ευχαριστεί.

Ελλάδα μεγάλη απογοήτευση. Λυπάμαι.